ALTI'DAN BİR ÇIKINCA

Beş kalmaz. Siyasi ortaklıkta altı’dan bir çıkınca, beş’ten azı kalır. Çünkü azalıyor olmanın daha da azaltan bir etkisi vardır.
Altılı Masa dağıldı. Bir yıl boyunca atılan imzalar, yapılan gösterişli toplantılar, uzun metinlere atılar imzalar, verilen sözler bir kenara atıldı.
Kamuoyunu bir yıl oyaladığıyla kaldı.
Asıl ve öncelikle yapmaları gerekenin aday belirlemek olduğunu biliyorlardı. Bu konuda sıkıntı çıkacağı da belliydi. ‘Masa’dan kalkan kaybeder’ korkusunu dağılmamanın garantisi görüyorlardı. Olmadı. Akşener gözünü kararttı ve yıkarak, dökerek, üstüne zehir zemberek sözler sarf ederek masa’dan kalktı.

Akşener’in aşamadığı eşikler
- Kılıçdaroğlu’nun adaylığı ile kazanabileceklerine ne kendisi, ne de partili arkadaşları ikna oldu. Partisinin üst düzey toplantılarında “akrabalarımın bile oy vermeyeceği bir aday için nasıl kampanya yaparım!” diyenler bile oldu.
- ‘Diğerleri’ kategorisine konulmayı, ‘küçük’lerle eşitlenmeyi kabul edemedi. Erdoğan karşıtlığını büyütmenin heyecanı ile başlarda eşit oy ilkesine itiraz edilmemişti. Ancak bu ilke aday belirleme aşamasında kaos doğurdu. “AB, NATO, G-20 böyle çalışıyor” denilse de Akşener ikna olmadı.
- Kamuoyu araştırmalarının ortaya çıkardığı bir sonucu, yaşanan tecrübeler de sabitliyordu. Kılıçdaroğlu’nun cumhurbaşkanı adayı olması durumunda İYİ Parti oy kaybediyordu. 
- Çoklu aday seçeneğine de aklı yatmadı. Zaten kritik olan seçime bir de çok adayla girmek riski artırmak demekti.   
- Sızan haberlere göre Akşener’in “tek ve güçlü başkan yardımcılığı olsun, o da ben olayım” talebi Altılı Masa’da onaylanmadı.  
Aslında bu sorunlar uzun zamandır vardı. Son düzlükte ‘bi şekilde’ çözüleceğine inandılar ve bununla avundular. Ne de olsa her toplantı sonrasında, Genel Başkanlar adeta yemin ederek, masadan kalkmayacaklarını ilan ediyorlardı.  
Son toplantıya, elinde kendisini tezini destekleyen anketlerle giren Akşener, Masa’dan öfkeyle kalktı. Olanlar oldu.

Konuşmanın Dozu
Akşener’in ilk vukuatı değildi. Siyasi hayatında iyi başlasa da kötü bitirdiği çok örnek var. Tansu Çiller’e, Devlet Bahçeli’ye isyanlarının hikayesi uzun.  
Program yazımına katkı verdiği AK Parti’nin kuruluş aşamasında, son dakikada arıza çıkartmışlığı var. 2018’de Abdullah Gül’ün Cumhurbaşkanı adaylığına son anda karşı çıkmışlığı, tepkisini aday olmaya kadar götürmüşlüğü var. (Sonucu biliyoruz: kendi partisinden daha az oy almış, fiyakası bozulmuş, siyaseti bırakma sınırına gelmişti.)
Geçmişten gelen Akşener portresi bu olayla yeniden ortaya çıktı. Darbe yapmış komutan edasıyla konuştu. Bir yıllık yol arkadaşlığının hukukunu çiğnemekte tereddüt etmedi. Çok ağır konuştu. O ifadeler siyasetçi kimliğinin ana rengi olarak kalacak, uzun yıllar kendisini takip edecektir. 
Konuşma metnini ‘Altılı Masa’ya düşman biri yazsaydı ancak bu kadar sert olabilirdi; “kumar masası”, “noter masası”, “5’li kıskaç”, “dayatma”, “ölüm ve sıtma arasında tercih yapmaya zorlanmak”, “kişisel ikbal hesapları için üretilmiş, devşirme bir siyaset”,
“kuyruklu yalanlar”, “yenilgi yenilgi büyüyen küçük hesaplar”…
Kendisini çok yükseğe koydu: “Dimdik durduk... Boyun eğmedik... Direndik...”
Aslında nereye koştuğunun da farkındaydı: “Ya tarih yazacağız ya da tarih olacağız!”

Yolun Sonu
Altılı Masa’nın iddiası büyüktü. Bir ‘devrim’ gerçekleştirilecek, yeni bir çağ başlatılacaktı. Eski siyaset anlayışına son verilecek, proje bazlı bir düzene geçilecekti.
Azimliydiler. Acı çekecekler, zorlukları göğüsleyecekler ve başaracaklardı.
Avantajları dağılmamak, eksilmemekti. Hedeflenin tam tersi bir yere vardılar.
- ‘Beşli Masa’ya dönüşmekle kalmadı. Güç ve itibar kaybetti.
- Muhalefete olan güven azaldı.
- Muhalif seçmenin umudu kırıldı, morali bozuldu.
Geriye panik, endişe ve sorular kaldı.
- Kalan kısa sürede muhalefet nasıl toparlanır?
- İYİ Parti’nin kalktığı sandalye’ye bir oturan olur mu?
- HDP gizli ortak olmaktan çıkar, daha görünür hale gelir mi?
- HDP ile açıktan ittifakı Masa’nın diğer sağcı partileri, daha önemlisi; o partilerin seçmenleri nasıl karşılar?