• Reklam
Fatma BAŞALP AKÇAY

Fatma BAŞALP AKÇAY


YÜREĞİMİZLE ARADIK ELİF'İ

02 Kasım 2020 - 12:48


3 yaşındaki Elif; beyaz tenli, sarı saçlı, dişleri yenice çıkmış..
65 saat sonra kurtarıldı...

Röportajı yapan gazeteci itfaiye eri ile konuşuyor.. İtfaiyeci diyor ki;
"İlk önce gözleri kapalıydı, sonra açtı ve 'yaşasın yaşıyor' dedik..
Kendi çocuğum var ve empati kurdum.. Ya benim çocuğum da orda, o beton yığının içinde olsaydı diye.."

Ne kadar altı çizilesi, koyu ve büyük harflerle yazılası bir kelimedir... EMPATİ

Yaşanan onca depremden sonra keşke akıllarda kalsaydı bu kelime ne olurdu sanki.

Deprem anında çocuğumla evdeydim... Bilgisayar başında online dersini yapıyordu.. Ben de ona yiyecek bir şeyler hazırlıyordum. İlk önce hafif bir sallanma oldu... Daha sonra şiddetlenince çocuğumla beraber yaşam alanı oluşturabileceğimiz mutfak tezgahının yanında cenin şeklinde yattık...

Sallantının etkisi ile insanın aklından bir sürü şey geçiyor.. O an binanın yeniliği-eskiliği, çocuğunun daha görmesini istediğin pek çok şey, kendinin ve hayallerinin ne kadar önemsiz olduğu...
Sadece o anda yaşaması gereken tek canlı çocuğunun olması gerektiği düşüncesi ile kendi vücudunu ona siper edişin sonra korku korku korku... Allah’ım ne olur dursun diyerek duaya sarılmak...

Sonra öğretmen olan komşum aradı, "oğlum yalnız, lütfen onu da alın ve aşağı inin" dedi.. Okulda kendi öğrencilerinin korkusunu dindirmeye çalışırken.. Anneliği ve işi arasında sıkışıp kalmıştı.. Kendi çocuğu evde yalnız depreme yakalanmıştı..

Sonra İzmir’deki canlarım..
Tek tek herkesle konuştuk.. Arkadaşlar, arkadaşların aileleri, akrabalarımız derken kocaman İzmir birden küçülüverdi... Ve içimize ateş düştü...

Sanki pençesinden kurtulamadığımız virüsün etkisi birden yok olmuş gibi sevdiklerimizle kavuşma anı.. Hangisi daha gerçekti?

Covid mi? Deprem mi? Sağ olmak mı?

Deprem sonrası gelen şiddetli artçılarda çocuğumun kolunu sıkarak tutmam.. Ve sabah onu okula göndermeden önce depremle ilgili tembihlerimi bildirirken birden bana; "Anne,bir yandan virüs bir yandan deprem kafam karıştı hangisini yapmalıyım" dedi.

Sonra yutkundum ve evet haklısın oğlum çok zor bir sene yaşıyoruz... Ama geçicek, 2021 daha güzel olacak diyerek onun içinde kaybetmemesi gereken “umudu”hatırlatma annelik görevim...

Nerden tutsanız hüzün içindeyiz...

Daha yazılacak çok şey var ama önce duygulardan başlamak istedim...

Tabiki de deprem değil; rant ve cehalet öldürür...

YORUMLAR

  • 0 Yorum