Az önce görev yaptığı hastaneden evine dönen bayan sağlıkçı arkadaşımın gözyaşları içinde açtığı telefonla irkildim.
"Ben bu insanlar içinmi hayatımı tehlikeye atıyorum" diye feryat ediyordu.
Sakinleştiğinde anlattıkları beni de çileden çıkardı inanın;
"Esat Bey az önce Atatürk Sahil Bulvarı önünden geçtim. Sanki Corona salgını yok, sanki hayatını kaybeden yok, herkes sefada. Sahil bulvarı bayram yeri gibi. Akşam sefası yapanlar, koşanlar, yan yana dip dibe sohbetler. Çoğunun maskesi bile yok. Bangır bangır bağırıyorum EvdeKal diye. Nerde? Ne uyan var ne uyduran. Bir Allah'ın kulu yok denetleyen. Bugün virüsten ölenlerin sayısı 96, virüse yakalanların sayısı 276.338 e ulaştı. Ve sorumsuzlar hala sokakta virüs bulaştırma ya devam ediyor. Ben virüs bulaştırmayım diye eşimden ayrı yaşıyorum. Bunlar için mi?"
Lütfen ya buna dur diyecek kimse yokmu?
Canını ortaya koyan sağlıkçının sesini duyan yok mu? Nerede polis, nerede zabıta. Üç dört ekip sahilde devriye gezse kimse kalmaz inanın.
Feryat etti: Evde kal çağrısına uyan yok!
Bir sağlıkçının gazeteci Esat Erçetingöz'e feryadı, kulak verelim bakın nasıl feryat ediyor.
